Yeter ki sağlık olsun...

Bazı şeylerin değerini kaybetmeden anlamıyoruz ya, sinir oluyorum bu halimize. Haftasonu şiddetli bir rahatsızlık geçirmem mi gerekiyordu sağlığın insanın hayatındaki en büyük nimet olduğunu hatırlamam için?

Cumartesi gecesi 11'de "Anaam, karnıma bişeyler oluyor ya" cümlemle başladı her şey. Ardından mide bulantısı, vücudumda ağrı ve kasılmalar, yüksek ateş, şiddetli titreme krizleri, baş dönmesi... Ne ararsan var durumuna geldim. Babam hep derdi "Gecenin uzunluğunu hasta bilir" diye. Gece çok uzunmuş a dostlar. Uyumaya çalışmak bile acı verirken öyle uzun geldi ki saatler. Ateşten dolayı bir yerden sonra gerçek-rüya ikilemine ve sayıklamaya terfi etmişim:) Tam hatırlamıyorum, tek hatırladığım şu. Yattığım pozisyonda kendime matematiksel modelleme yapabilmek için yarıçapımı nereye göre alacağımı hesaplamaya çalışıyordum:)))

Pazar sabahı soluğu acilde aldık. Mis gibi iki serum, bir iğne sonucu yürüyebilecek kıvama geldim. Ama ateşim devam ettiği için pazarı da yarı uyur yarı uyanık vaziyette geçirdim. Doktorun teşhisi bağırsak enfeksiyonu. Ama ne kusma ne de ishal var. Bakteri kardeşler bağırsaklarıma yerleşmiş parti yapıyorlarmış. Vay serseriler vay:)

Pazartesi sabahı ise sihirli değnek değmiş gibi hastalıktan kurtulmuş vaziyette uyandım. Ama bir güncük hastalık bile bana yetti. Acı çekmeden oturmak, uyumak, iştahla yemek yemek, söyleneni anlamak çok büyük nimetmiş. Allah tüm hastalara şifa versin. Çaresiz hastalıklardan hepimizi korusun.