Lost'ta "Others" ilk ortaya çıktığında çok korkmuştum. Aklımda canlanan eciş bücüş, gulyabani gibi vahşi insanlardı:) Oradaki Others o kadar korkutucu çıkmadı ama bizim hayatımızdaki Others benim hayal ettiğimden çok daha korkunç.
Diğerleri ile ilk tanıştığımda 13 yaşımdaydım. Gayet mutlu, tombul ve sağlıklı bir genç kızdım. Bir gün çok da samimi olmadığım biri suratıma bakıp bakıp "Çok güzel bir yüzün var ama o kadar şişmansın ki insan yüzünü farkedemiyor" demişti. O kadar üzülmüş, o kadar bunalıma girmiştim ki bir yaz boyunca delicesine rejim yapıp 13 kilo vermiştim. Kaldı ki o şişman dediği halim bile şişman değildi, hafif balıketi bir kızdım işte. Okulun ilk günü zayıf biri olmanın gururuyla gittiğimde aynı şahıs "Bu ne yahu, hortlak gibisin. Yüzündeki tüm ışıltı kaybolmuş" demişti. O zamanki saflığımla o kişinin karakterini anlayamayıp 3-4 kilo almıştım "hortlak" görüntüsünden çıkmak için. Diğerleri ne derse onu kafaya takıp ona göre yaşayan biriydim işte.
Üzerinden 12 yıl geçmiş ama ben daha yeni yeni diğerlerinin söylediklerine takılmamayı öğreniyorum. Birisi kaşın,gözün şöyle, mesleğin böyle, ilişkin şu şekil dediğinde aldırmamaya alışıyorum. Henüz %100 verime ulaşamadım ama her geçen gün biraz daha düzeliyorum. Diğerleri başıma kuş kondursam beğenmeyeceğine, her şeye bir kulp takacağına göre neden onların söylediklerine takılıp günümü zehir edeyim ki? Ben diğerlerini kendi vahşi ormanlarında bırakmayı tercih ediyorum, orada kalıp birbirlerini parçalasınlar diye.
.JPG)
14 yorum:
evet ya bırak DİĞERleri kendi vahşi ormanında birbirlerini parçalasın.Sen mutlu azınlıktan olmanın keyfini çıkar.OTHERS ne kaybettiklerini asla bilemeyecekler.
Bence kendisiyle mutsuz olan, en buyuk sorunu kendisi olan insanlar baskalarinin keyfini kacirarak keyiflenebilir sadece. Sen de tabi ki onalri bosvermelisin:)
Murathan Mungan diyor ya;
Bunaldım kendisiyle boğuşmasını
Başkalarında çözmeye çalışan insanlardan
onun gibi aslinda.
Lemur, hep azınlıkta kalacak olmamız üzücü olsa da biz bir avuç mutluluğu seçenler bu hayatı daha anlamlı yaşıyoruz:)
Tuguna, ne güzel demiş Murathan Mungan. Ben dönüp dönüp okurum bunu:)
Ben o işi bırakalı uzun zaman oldu ne mutlu başkalarını takmayanlar:))
Çok doğru bir tespit olmuş happyandfreckles:)ellerine sağlık.
sevgiler.
önemli olan hayatı bize getirdikleriyle kabul edip ,her anından zevk alarak yaşamak...diğerlerini dinleyerek değil ..:)
Herşeyden azıcık, ne güzel canım çok önceden farketmişsin diğerlerinin gereksizliğini. Ben de artık takmıyorum ve çok daha mutluyum:)
Julie, hoşgeldin:) Çok teşekkür ederim, içimde ne varsa döküyorum işte:)
Kocasını seven kadın, çok doğru söylüyorsun. Yaş büyüdükçe hayatı da öğreniyorum işte:)
waauww...beetleeee...kız sen neler yazmışsın,kız bu nasıl güzel bir yazı böyle...others...
muhtemelen ben de o zamanlarda tanışmışımdır onlarla.hep bir others var hayatta dimi...diğerleri...
ah o salak otherslar her yerdeler,jungledan çıkar bağa bahçeye girer,edepsizliği yüze alır,insanın en mahremine bile karışırlar.Sen deki ona,"hayırdır hacı";)))
o anlar...seni öpüyorum prensesim klaopatram,sana bir de mimim var.
Canim yaa insanlari mutlu etmek o kadar zor ki :(( Bos ver sen mutlu musun onemli olan da o :)) Takma kimseyi kafaya :))
Prettyim, otherslar bizden çok uzak junglelarda takılsınlar pleasee, biz onlara dokunmuyoruz onlar da bize dokunmasınlar. "Ötede durun hacılar":) Mim kazık oldu bu sefer, düşünmem lazım:)
Moonish, takmamayı öğrendim öğreneli çok daha mutluyum. Meğer ne çok insan varmış kene gibi yapışıp mutluluğumu emen.
cok samimi bir yazi olmu4..insanlarin begenisine kalirsak yandik.
Banucum,
Teşekkür ederim. Kalbim, aklım onayladıktan sonra başkasının onayına ihtiyacım olmadığını öğrendim ben de artık.
Keyifli bir yazi olmus, ama tesbitler de harika...Yasadigimiz surece digerleri hep olacak ve hep kusur bulacaklar, zayif da olsan, kilolu da, cilli de :P
Sevgiler opucukler beetlejuice'um:)
Ferahcım, çillerime de takanlar çok biliyor musun? Ben de öylesine seviyorum ki onları. Diğerleriyle yaşamaya alışacağım öyle ya da böyle.
Öpüyorum seni
Yorum Gönder