İzmir'den hala bahsetmemiş olmama inanamıyorum. Blogda ben ve İzmir arasındaki büyük aşkı gösterecek tek bir satır dahi yok. Çok,çok ayıp bir şey bu benim için. Kendimi esefle kınıyorum!
Ben İzmir'de doğmadım ama İzmir'de oldum. İlkokuldan sonra gittim İzmir'e, üniversiteye kadar tam 7 sene ordaydım. Hatırladıkça burnumun direğini sızlatan 7 güzel sene. Etrafta çok insan var "İzmir, İzmir, İzmir" diye sayıklayarak gezen. İşte onlardan biri de benim. Belki hoşlanmıyorsunuz bu İzmir fanatikliğinden ama aşkı yaşamadan aşk hakkında yorum yapmaya benzer İzmir'i bilmeden 2-3 gün İzmir'i görerek onu yorumlamak.
İzmir'den İstanbul'a geldiğimde tam bir şok yaşadım. Resmen soğuk sudan sonra içine sıcak su konan bardak gibi çıt diye çatladı kalbimde bir yer. Çok zor adapte oldum İstanbul'a. En basitinden, tüm kıyafetlerimi yenilemek zorunda kaldım. İzmir'de alışmışım istediğimi rahat rahat giymeye. Sırtı açık bluzlar, şortlar, etekler... Belli yerlere gitmedikçe (Konak,Kemeraltı vs.) kimse dönüp bakmamış bana. Ama İstanbul'da değil sokaklarda kampüs içinde bile askılı bluz giyemedim. Sonra, kız ile erkeğin arkadaş olabilme rahatlığı. Ben kız-erkek ayırmadan herkese yakın olabilmeyi öğrenerek büyümüşüm. İstanbul'da ise mesafe koymayı öğrenmek zorunda kaldım. Çünkü her selam verdiğim sandı ki ona vurgunum!
En önemlisi de yaşama kolaylığıydı sanırım. İzmir'de 45 dakika Manisa'ya gitmek demekti. Burdaysa kimi zaman Beşiktaş'tan Taksim'e gitmek demek.İzmir'de 3 kuruşa 5 köfte alınabilirdi, burdaysa 3 kuruşa 1 köfte bile zor bulunuyor. İzmir'de ölümlerde, sünnetlerde, kandillerde, dilekler gerçek olunca sokaklarda lokma dağıtmak makbuldü. Burdaysa, çoğu zaman kandil olduğunda kapımızı çalıp bir helva veren çıkmıyor.
Diyeceksiniz ki, git o zaman. Gideyim de, benim "gavur İzmirim" e kimse yatırım yapmıyor ki. Sanki yemsiz bırakılıp ölmesi beklenen balıklar gibi, gençler işsiz bırakılıp göçe zorlanıyor. Ama inanıyorum, belki gençken değil ama bir gün ben döneceğim İzmirime. Alıp elime boyozumu, Kordon'a karşı yiyeceğim. Tabii o zaman ağzımda diş olursa:)
.JPG)
8 yorum:
Canım benim, o kadar güzel anlatmışsın ki İzmirimizi, keşke burda olsaydın da kordonda boyoz yeseydik beraber dedim. Tam da anlattığın gibi İzmir, bu yüzden iş güç bulamasam da burdan başka bir yere gitmeyi reddediyorum, bilmiyorum sonum ne olacak.. Hele ki istanbul, 3-5 gün dışında benden uzak olsun, çok zor. Ama hayat zorunluluklarla dolu, istemediğimiz şeyleri yapmak, istemediğimiz yerlerde yaşamak zorunda kalabiliyoruz. Diyeceğim o ki, umarım dişlerin dökülmeden dönebilirsin İzmire :)
izmir'de yaşamak gerçekten çok kolay ama iş/sanayi/yatırım konusunda haklısın!
imkanlar çok kısıtlı, şehir çok güzel.
yine de unutamıyorum ben istanbul'umu.
karşılıklı hasretliyiz desene!
Aphraell, ben mesleğimden dolayı direnemedim, İstanbul'da kalmak zorundaydım. Umarım sen hiç ayrılmazsın İzmirimden. Benim için dolu dolu bir Kordon havası çek içine:)
İzmir gibi yok kızlarr Allah uzaklara düşürmesin,bende hep dışarılarda yaşadım bir İzmir'li olarak çocukluğumu geçiremedim ama geç olsun güç olmasın,sevgili Beetlejuice sende eninde sonunda bu güzel yere geliceksin ben eminim:):):)
Iraz,
Yaşanmışlıkla alakalı galiba. Benim en güzel anılarım orda, seninkiler burda. Ama eminim şu an biriktirdiğim anılardan dolayı bir gün başka bir şehre gitsem özlediğim bu sefer İstanbul olacak:)
Ayşe, umarım gelirim canım. Benim yerime siz sahip çıkın o güzelliklere, ben size katılacağım bir gün:)
ben de senin gibi laik bir gençkızım,İzmir de yapılan o resmini koyduğu mitingde vardım,bütün chp mitinglerinde en ön sırada oluyorum,belki karşılaşmışızdır.Bugün de bizim günümüzdü!Yaşasın İzmir ve Kemalizmin kalesi!
Adsız, merhaba
Maalesef ben artık İstanbul'da yaşıyorum. İzmir'deki mitinge katılamadım ama hem TV'den çok izledim hem de arkadaşlarımdan olanları dinledim. Milli bayramlarda İzmir'in al bayraklarla donanmasını çok özlüyorum, burada çok az kişi bayrak asıyor. Ben de elimden geldiğince İzmir'in Kemalizmini İstanbul'da yaşamaya çalışıyorum.
Sevgiler
Yorum Gönder