Çocuk bayramı

23 Nisan kutlu olsun, mutlu olsun. Çocuklara değer veren, onlara bir gün armağan etme inceliğine sahip bir Ata'nın evlatları olarak bugünü ilelebet kutlayalım. Amaaaa... Küçücük çocuklar yağmur altında, incecik kıyafetlerle bekletilmesin. 23 Nisan koşusu diye tartan pistlerde bayıltılmasın. Kutlama demek haydi hop dans edelim, şiirler okuyalım demek değildir. Bunları yapmak da güzel ama bu bir zorunluluk değildir. Sizce Ata'mız armağan ettiği bir günün çocuklar tarafından buz gibi soğukta, titreye titreye dans ederek mi kutlanmasını, yoksa o gün dolu dolu onu hatırlayarak, onun yaptıklarını bir satır daha fazla okuyarak, sıcacık bir yerde mi kutlanmasını isterdi? Bugün o görüntüleri izlerken içim acıdı. Ne zaman öğreneceğiz acaba şekilcilikten uzak durmanın erdem olduğunu diye bir kez daha hayıflandım. Bu dayatmalardan, zorlamalardan, didaktik öğretim biçiminden dolayı Atatürk'ten nefret eden çocukların olduğunu biliyor musunuz? Ne acı değil mi?

23 Nisan kutlu olsun. Çocuklarımıza değer verilen, dayatmalardan uzak büyümelerine izin verilen bir Dünya dileğiyle...