Çocukken annenizden dayak yediniz mi? Ben yedim, afiyet de oldu. Annem ki dünyanın en sessiz, en sakin insanıdır nasıl delirttiysem onu çocukken dayanamayıp şaplağı indirmişti:)İyi ki o şaplak olmuş diyorum. Neden mi? Benim yediğim şaplağın sebebi sokakta oynayıp üzerimi kirletmem değildi, kırdığım kristal bardak değildi, ödevimi yapmamam değildi. Yediğim şaplakların sebebi hep saygısızlıktı. Ne zaman bir büyüğe terbiyesizlik yaptıysam, olmadık bir laf söylediysem önce uyarı aldım. Uyarıyı dikkate almadım mı, kaşlar çatık bir konuşmaya maruz kaldım. Hala mı hareketlerim de düzelme yok, işte o zaman şaplağı yedim. Bir de şaplak sonrası bu şaplağı neden yediğimin açıklaması gelirdi. İşte o zaman kötü bir davranışın sonuçları olduğunu, aldığım uyarıları uygulamam gerektiğini anlardım.
Üst kata 2-3 hafta önce birileri taşındı. Sesinden, sürekli pat pat koşturmasından anladığım kadarıyla küçük bir oğulları var. Geçen hafta ders çalışırken 1 saat ufaklığın ağlamasını dinledim. Yaramazlık yapmış ve annesi tarafından odaya kilitlenmiş!! Saatlerce "Özür dilerim anneciğim, aç kapıyı anneciğim" diye ağlayıp durdu. Bir diğer örnek de kendi ailemden. Dayımın eşi de küçük kuzenim yaramazlık yapınca karanlık odaya kilitler sabaha kadar çıkarmazdı. Yavrucak ağlar ağlar, bir müddet sonra da sızar kalırdı.
.JPG)
26 yorum:
Ben de anne değilim, ama aklım almıyor nasıl çocuğa fiziksel, psikolojik şiddet uygulanır? Insan arkadaşına, kocasına, kardeşine vurabilir ama çocuga nasıl vurur, savunmasız. İçim acıyor valla düşündükçe.
hiç şaplak yemedim;sadece bir kere saçımı çekmişti annem:) annemin gözünden,sesinin tonundan neyi napmam gerektiğini anlardım hemen.. Dediğine sonsuz katılıyorum,bir fiske vurmam diye övünüp bütün çin işkencelerini uygulamanın manası yok.. ama anne değilim bilmiyorum.. Bilmesem de bir pedagogtan yardım alırım,doğru yolun ne fiske vurmak ne de psikolojik savaş açmak olmadığı kesin.
Evet bende bu yüzden şanslıydım:D Ve haklısın kadının yaptığı çok yanlış özür dilerim diyor çocuk o satde açmalı kapıyı yoksa ilerde o çocuğun lügatında kalmayacak özür dilerim...
ya çillicim insan çocuğunu nasıl kilitler odalara, nasıl aç bırakır bu anne baba mı çocuğu terbiye edecek, öyleyse onları kim terbiye edecek!!! çok üzüldüm ben yaa :(
PGAAOA, çocuk en fazla ne yapmış olabilir ki, aldatmayı bilmez, yalanları masumdur, odalara kilitlenmeye sebep olacak ne yapmış olabilir? Off ne bileyim:(
Juvecim, bazen öyle annelere rastlıyorum ki çocukla tane tane, açıklayıcı, doğruyu gösterici konuşmalar yapıyor. Sanki karşısındaki koca adammış gibi. Odaya kilitlemek daha kolay geliyor sanırım kimisine de.
Tatlı cadıcım, bu açıdan bakmamıştım hiç. Çocuk özür dilemenin işe yaramayan bir şey olduğunu öğrenecek böyle böyle, çok haklısın.
Poh poh perim, başkasının çocuğuna yapsalar bir nebze anlayacağım çünkü bazı çocuklar cidden çıldırtıyor insanı. Ama sen doğurdun, sen büyüttün, bir lokma yesin diye gözünün içine baktın nasıl aç bırakabiliyorsun ki sırf yaramazlık yaptı diye:(
Cocuk buyuturken fiziksel de psikolojik siddet de cocugu hicbir sekilde egitmez. Sadece ya sindirir, ya psikolojik hasta yapar. Cocuk gelisimi ya da benzer bolumler okuyanlar bilirler, olumlu-olumsuz pekistirme seklinde odullendirme sistemleri var. Simdi burda anlatmak uzun surer, en sagliklisi o sekilde disipline etmek. Bir de bu kadar mukemmel anne baba olmamaya calismak lazim. Yani senin cocugun da en bi mukemmel olmayiversin ne olacak.Bence biraz anne-babalar kendini tatmin etmek icin cocuklarin bu kadar kendilerinin sozunden cikmamasini istiyorlar. Cocuk anne-babanin klonu degil ki, kendi kisilik ozellikleri var dogdugu gunden itibaren. Neyse uzatmayayim...Egitim sart diyoruz, okumak daha cok okumak. Cocuktan once kendimizi egitmek lazim.
Merhaba cilli, bende annemden küçükken dayak yemiştim ama öyle büyük değil sadece popoya küçük şaplaklar.Bende bir anneyim mutlaka kızdığım zamanlar oluyor ama asla evladımı odaya kapatıp, aç susuz bırakıp onu yalvartmam.Düşüncesi bile kötü.Televizyonda çoçuklar ile ilgili kötü birşey görsem kötü oluyorum kaldı ki kendi evladıma hayatta yapamam.Bence çocuklarına böyle davranan annelerin kendi psikolojik sorunları vardır diye düşünüyorum.
Ay inanamıyorum ne kadar vicdansız bir insanmış.. Zaten hep söylerim, çocuk doğurmak ehliyete bağlı olmalı. Her önüne gelen yapamamalı. Yazık günah ya minicik çocuğa. Her ne yapmış olursa olsun.. Benim çocuğum yok, ben de eskiden hiç sabrım yok, çocuğum olursa kötü davranırım diye korkardım. Şimdi kedim var, inanılmaz yaramaz, kırıp dökmediği, parçalamadığı şey kalmıyor. Tabii ki çocukla bir olmaz kedi ama asla elimi kaldıramam canım o benim. Hele odaya kitlemek fln yapabileceğim bir şey değil, düşüncesi bile korkunç, ki o hayvan yani, kendi çocuğum olsa hiç kıyamazmışım gibi geliyor bana artık. Çocuk bu yani, yaramazlık yapacak, saygısızlık yapacak, oyun oynayacak, bilinçli yapmıyor ki. Öfff ya çok içim parçalandı yazdıklarına :(
Çocuğun taa alt kattan duyulan yalvarmalarına nasıl kayıtsız kalabiliyor? İçim acıdı. Herkes çocuk sahibi olmamalı işte, belli ki yüreği bir çocuğun gereksinimlerini karşılayamayacak kadar soğuk.
bizim ust katta bi psikolog otururdu, kizini dovmezdi ama bir bagirirdi, kizi bir aglardi biz alt katta annemle perisan olurduk.
yan komsumuz kari-koca kavga ederlerdi. cocuk daha 2 yaslarinda bile degil, aralarinda zir zir aglardi. biz gene evde perisan.
ablamin 8 yasinda oglu var. hala gece tek basina odasinda uyuyamiyor. diyolar ki kilitle kapiyi, ogrenir tek basina uyumayu. bir kere olsun denemediler odaya kilitleme olayini. biseyler ogretmesi icin cocuga travma gecirmenin anlami yok.
zor valla bu isler, umarim bizler cok iyi anneler oluruz.
ben de şaplak yedimmm ama babam totoma vururdu, o da büyüklere saygısızlık ettim diye, aynı senin gibi :)
arada kızıyorum ama kendime benzeyen bir çocuğum olursa ben de bir iki popo şaplağını esirgemem kendisinden galiba :)
Tugunacım, bu konuda eğitim almış biri olduğundan, bir de üzerine kendi çocuğunla pratiğin olduğundan senden bu konuda bir yazı okumak çok isterim. Birçok insana yol gösterecek fikirlere sahip olduğuna inanıyorum.
Abidecim, işte müdürüne kızıyor sesini çıkaramıyor, kayınvalidesine kızıyor sesini çıkaramıyor sonra çocuğun ufacık bir yaramazlığında tüm sinirini ondan çıkarıyor. Böyle anneler tedavi edilmeli bence.
Marjocum, geçen sene civcivlerimiz varken üzerime mıçtıkları bile oldu:) Kıyamadım ki bir şey yapmaya, temizledim üzerimi geçti gitti. Sana karşılık veremeyecek birine neden eziyet edesin ki:(
Alis, çocuğun sesi benim kulaklarımdan gitmedi saatlerce, o anne nasıl katlanabiliyor ki? Çok düşündüm çıkıp bir şey desem mi diye ama çocuğuna onu yapan bana ne yapar kim bilir?
Gülaycım, eşşek kadar kızım bazı geceler ben bile tek yatamıyorum. Benim üzerime kapı kilitlense çıldırırım herhalde, korkunç yöntemler bunlar ya!
Lalecim, sana benzeyen birine de kıyılamaz ki yahu:) 1 hafta boyalara dokunmama cezası verirsin sen ona:P
daha anne olmama uzun yıllar olmasına ragmen annelıgı bılmememe ragmen her bayanın ıcınde bır annelık duygusunun olduguna ınanıyorum ve evet buyuk konusuyorum asla ve asla cocuguma boyle bır psıkolojık rezaletı yapmam :( odaya kıtleme ne demek yha :(
ah çillicim o cocugun sesıne nasıl durabıldın kımbılır nasıl uzuldun de dıle getırdın ben olsam hemen cıkardım yukarı gercı emınım sende cıkıcakmıssında zor tutmussun kendını :(
Bu gerçekten çok önemli bir konu. Elbette çocuğa fiziksel şiddet de uygulanmamalı ama bizde yeterli formasyon olmadığından, "e vurmuyoruz ya yeter" modeline dönüşüyor.
Ben de böyle bir anne baba gördüm. Çocuk bir şey yapmış ve anne babayı sinirlendirmiş belli ki. Baba çocuğa senden nefret ediyorum diye bağırıyordu. İçimden demiştim ki, eğer o baba çocuğuna bi ufak tokat atsa çocuk o olayı unuturdu ama bence senden nefret ediyorum cümlesini hayatı boyunca unutmaz. unuttuğunu zannetse de unutmayacak. Daha sonra hareketlerine, davranışlarına ve ilişkilerine yansıyacak. Elbette çocuğa vurmasın ama böyle demesindense vurması daha iyi maalesef :(
bu ebeveyn(özellikle de anne tipi, kadınlar duygularını gizlemede erkeklerden daha usta olduğu için) tipi çocuğu olmadık yerlerde pohpohlamaktan, herkesin gözü önünde gereksiz yere şımartmaktan haz alıp evde çocukla yalnız kalınca amerikan filmleri ve kitaplardan öğrendiği anneliğiyle çocuğa "nayn davut" triplerinde "hemen odana!", "itiraz istemiyorum!" diye alev saçan gözlerle bağırmayı 21. yüzyıl anneliği sanan kofti tipler bence. babalar ne kadar özenti olursa olsun özünde erkek güdülerini kaybetmedikleri için olayı bu kadar süsleyip kamufle etmiyorlar, ben hiç odaya çocuk kilitleyen baba görmedim mesela:) şimdi yaramazlık yaptığı için kilitleyen yarın biraz büyüdüğünde sınıf arkadaşı berkecan'dan daha düşük not aldı diye de kilitleyecektir emin ol, çünkü ideal anneliği icat eden bu kadınlara göre çocuk bir projedir, o kadar.
aklıma şu eğlenceli sitedeki haberi getirdi bir göz atmanı tavsiye ederim:)
http://www.zaytung.com/haberdetay.asp?newsid=30
Yaprakelacım, sesi duymamak için salona kaçtım. Benim yüreğim parçalandı o ağladıkça annesi taş oldu çıkarmadı çocuğu. Daha kadını görmedim bile, çok merak ediyorum nasıl biri.
Kahvegibi, off senden nefret ediyorum ne demek ya:( Babam bana dese kendimi toparlayamam, yazık bu çocuklara. Keşke bizde de tıkır tıkır işleyen bir sosyal hizmetler olsaydı.
Priscillacım, haber zamane ebeveynlerini çok güzel anlatmış:)) Bir de çocuğun başarısını kendi hayat gayesi belleyen anne grubu var. Bu yazıdaki konu mankeni anne kuzenim çarpım tablosunu ezberlemeye çalışırken hata yaptıkça kafasına vuruyordu! Sanki çamaşır makinesi vurunca daha iyi çalışacak.
İnanamıyorum ya gerçekten mi? Bizim üst kattakilerin 2. yaşında kızları var,böyle bişey duysam çıkardım yukarı koşa koşa valla. Paralardım o anneyi!! Dayanamıyorum ben böyle şeylere, ay sinir oldum Çilli:(((((((
Nilocum, psikolojim altüst oldu benim de o seslerden sonra. Neyse ki 1 haftadır çocuk deli gibi koşturuyor evde, kafam da ayak sesleri olsun da ağlama sesi olmasın bir daha:(
sonra o çocuklar binbirtürlü akla hayale gelmicek suçlara iştirak ediyorlar bu psikolojiden ötürü. Anne baba olmak zor zanaat, çocuğunu önce ailesine sonra vatana millete hayırlı bir insan olarak yetiştirmeyi görev edineceksin, herkes doğurabilir, çocuk sahibi olabilir ama anne-baba olmak bunla bitmiyor. Çillicanım teşekkürler yazın için;)
Ceciliacım, bir de ne oldu bu çocuklara 18 olmadan cinayet işliyorlar diyoruz, ne olduğu çok ortada işte. Geçen gün bir pedagogu dinledim TV de, çocuk diyip geçmeyin en ufak şeyi unutmazlar, kin tutarlar dedi. Çocukken pskilojik işkenceye maruz kalanlar da unutmayıp acısını başkalarından çıkarıyorlar işte:(
O odada ağlamaktan sızarak uyuyan çocuğu okudum ya,göğüslerim sızladı,yüreğimi kesme tahtasının üzerine aldılar kıyım kıyım doğradılar.Offfffffffff.........
Hiçbir çocuk bunu yaşamasın nolur...
Prettyim, okurken nasıl etkileniyor insan, bunu evladı yaşarken taş gibi duran annenin yüreği de taş demek ki. Sen üzme kendini annem, okuma benim böyle yazılarımı, bak yasakladım sana. Kızarım sonra:)
Kıyamam ben ona Çiliicim, yazık çok yazık. İnsanın vicdanı hele anneyse hiç kaldıramaz böyle birşeyi. Başka yolları varken neden en acıtanı??
Gözdecim, her anne vicdanlı olmuyor demek ki ya da her insan anne olamıyor diyelim. Bu işin ehliyeti yok ki, önüne gelen çocuk yapıyor maalesef:(
Psikolojik travmalar sonucu açılmış olan yaraların hiçbir şekilde tedavisi olmadığının ve insanın ömrü boyunca izlerini yaşadığı ve yaşattığını kanısındayım ne acıdır ki...
Nuraycım, çok haklısın. En büyük yara bile bir gün kabuk bağlıyor da o ruhta açılanlar hiç iyileşmiyor:(
Yorum Gönder