Yaşasın damızlık kadınlar!

İki hafta önce okudum Feryal Gülman'ın röportajını. Tanımam, etmem, ilgilenmem. "Cemiyet hayatının" insanlarından biri işte der geçerim. İTÜ mezunu olduğunu görmem mi ilgi mi çekti, "Başbakan olabilirdim" başlığı mı bilmiyorum okudum röportajını. Şok oldum! Hatta dehşet içinde kaldım. Niye mi? Buyrunuz, direkt röportajdan alıyorum:

* Filmi geriye sararsanız hangi anı en ama en mutlu olduğunuz an?

- Elbette oğlumu kucağıma aldığım an. Yumurtalığımdaki bir rahatsızlıktan dolayı, uzun bir süre tedavi gördüm. Ona sahip olabilmek için tam dokuz ay yattım. Yedinci ay dolana kadar düşük tehlikesi vardı. Onu kavuştuğum anı, hiçbir şeyle mukayese edemem.

* Bir efsane gibi anlatılıyor, eşiniz doğumdan hemen sonra size, “Diyetisyene ne zaman gidiyorsun?” demiş, doğru mu? Üzülmediniz mi?

- Üzülmez olur muyum? Hastaneden yeni gelmişiz. Hamileliğim sırasında 30 kilo almıştım. Artık iştahım ne kadar açıksa ve masada ne kadar yedimse, eşim birden bana “Diyetisyene ne zaman gidiyorsun?” diye sordu. Çatal bıçak elimden düştü, kendimi çok kötü hissettim. 15 gün sonra da kendimi diyetisyende buldum. Ama oğlumu emzirdiğim için bir taraftan da sütümün kesilmemesi gerekiyordu. O yüzden, diyetisyen de özel olmalıydı. Hem kilo verdim, hem emzirdim. Altı ay sonra eski formuma geri döndüm.

 

Bu ne yahu? Bu nasıl bir adam? Hatta nasıl bir insan? Eşiniz çocuk sahibi olamadığından tedavi görüyor, sürekli yatıyor, düşük tehlikesi var ve doğumun ertesinde siz ona diyetisyene ne zaman gideceğini soruyorsunuz. Eyy odungillerin baş üyesi, bu kadın bu çocuğu tek başına mı yaptı? Bu kadın o kiloları keyfinden mi aldı? O sana sağlıklı bir evlat vermek için türlü ağrılar, türlü duygusal iniş-çıkışlar, vücudundaki değişimlerin getirdiği psikolojik sıkıntılar, anneliğe dair endişeler yaşarken sen oturup Fenerbahçe-Galatasaray derbisini izledin büyük ihtimalle. Sonra hoooop hazır paket bebek geldi kucağına. Yine değişmedi ama hayatın, gece ağladığında anne kalktı, anne besledi, anne uyuttu, anne yıkadı, anne eve hapsoldu. Sen agucuk gugucuk zamanlarında, "benim aslan oğlum" diye sevip "kesin Fenerli olacak bu oğlan" diye övünüp durdun. Sonra baktın karşına, eşin evlendiğin kadın değil. 80 kilo olmuş bir dev!! Iyyy, dokunasın bile gelmiyor içinden. Saçları da pek yağlı, yakasında da kusmuk kurumuş. Bak bak bir de ekmeğe yağ sürüyor dana! Eee, karılık görevini yerine getirmesi lazım hemen, Dur sen şuna bir laf sok! Hah şu an tam sırası, poğaçayı ağzına tıkacak bir şey söylemezsen. "Diyetisyene ne zaman gidiyorsun?"

 

"Çocuğumuzun aşısı ne zaman?" değil, "Bu gece ben ilgileneyim sen rahat uyu" değil, "Akşam hep beraber yürüyelim, birlikte vakit geçirmiş oluruz" değil. En kalasından, en odunundan, en kilosunu pasaklılığını yüzüne vuranından bir soru. Aaa pardon unutmuşum, biz damızlıktık değil mi?

NOT: Feryal Gülman'ın ailesinden bir kişi tarafından bilgilendirildim. Röportajda söylenenler ile yazılanlar birbirinden çok farklı imiş. Ayşe Arman ses getirecek şekilde kendince yorumladı herhalde. Yorumlarda kişi üzerinden değil de durum üzerinden gidersek daha iyi olur diye düşünüyorum. Kimseyi zan altında bırakmak istemem. Ah Ayşe ahh, kadına çemkirdik durduk senin yüzünden:)