Bel fıtığı: 0532....

Başlık biraz komik ama bugün bahsedeceklerim pek iç açıcı şeyler değil. 2008 Eylül ayından bu yana belimde nur topu gibi bir fıtığa sahibim. Egzersizle, fazla zorlamadan, suyuna giderek hareket etmeyle gül gibi anlaşıp gidiyoruz kendisiyle. Ama 3 saat yürüyüp yine de yorulmak nedir bilmeyen eski beni ara sıra özlemiyor değilim. Artık 1 saat yürüyünce sol bacağım çekmeye başlıyor, zıplaya zıplaya gidiyorum:)

Blogda eski işyerimi pek iyi (!) anıyorum biliyorsunuz. İşte o güzel anmalarımın sebebini belimde taşıyorum. Eski iş yerimde amirimin mantıksız isteklerine "Ama bu çok mantıksız, neden böyle?" diye karşı çıktığım için kimyasal deposuna sürülmüştüm. Evet ben kimya mühendisiyim, evet teknik üniversiteden mezunum, evet ileri düzeyde İngilizce biliyorum ama özel sektörde amirinin her dediğine "Evet efendim, sepet efendim" demediğiniz takdirde kendinizi bir anda depo elemanı olarak bulabiliyorsunuz. Depoya mal tesliminde taşıdığım 20 litrelik koliler, 10ar kiloluk kimyasallar sonucu belim fırtlayıverdi:) İlk başta bel ağrısı diyip geçiştirdim ama zamanla topallamaya ve sonunda da sol bacağımı kullanamamaya başladım. Doktor şikayetlerimi dinlediği an teşhisi koymuştu zaten, fıtıktım. Keza MR sonuçları da fırtlayan yeri gözler önüne seriyordu.

Fırtık belimle ben elimizde raporumuz İK müdürüne gittik. Dedim böyle böyle, ya başka pozisyona geçeyim ya da ayrılacağım ben, bu belle orda çalışamam. Çok sevimli (!) İK müdürü aynen şöyle dedi: "Bel fıtığının bu fabrikada olduğu ne malum? Hapşırırken oldu belki hahahahayyt". Pozisyonumu değiştirmeyince ben de istifa dilekçemi verdim. Onaylamadılar!! Amerika'dan gelen denetçiler nedeniyle İngilizce bilen elemana ihtiyaç duyduklarından 1 ay daha aynı pozisyonda çalışmam gerektiğini söylediler. Babam hemen avukat arkadaşını aradı ve İş Kanunu'nun bana kapı gibi istifa etme hakkı verdiğini öğrendik. Noter onaylı "İş Kanunu'nun bana sağladığı filanca madde gereğince..." diye başlayan istifa dilekçemi alınca "Ay canım, biz öyle demek istememiştik. Tabii ki sağlık daha önemli" diye kıvırmalara girişti değerli İK müdürü. Arkamdan toplantı düzenleyip "O kız hayatı boyunca hiçbir işte tutunamaz. Fıtık oldum diye işten mi ayrılınır?" dediklerini duydum sonra da.

Şimdi egzersizlerimi aksatmadığım ve zorlamadığım sürece iyiyim. Bir işin bedenimde kalıcı bir hasar bırakmasına izin verdim. İşte bu sebeple iş hayatını hep kötü anıyorum. Her firmaya acaba o beni neremden yaralayacak gözüyle bakıyorum. Biliyorum her firma böyle değil ama sütten öyle bir dilim yandı ki yoğurt bile yiyemiyorum:)

Görseller: Kaynak